بخش «مقاله» در این وبلاگ، در بر گیرندهی مقالههاییست که بخش اعظم آنها از نیمهی دههی نود (میلادی) تا نیمههای دههی دوهزار نوشته شده و نخست در نشریات و سپس در مجموعهی «نیمنگاه – مهاجرت فرهنگ، فرهنگ مهاجرت» منتشر شدهاند. تعدادی نیز پس از آن، تا اواخر دههی دو هزار، در شهروند، گویا، و گذار منتشر شده است. در هر حال، تا فرصتی دیگر که بتوان تغییراتی در این بخش داد و بر فرض، مقالههای اجتماعی را از بررسیهای ادبی جدا کرد یا جایی برای مقالات تازه در نظر گرفت، این مجموعه به همین ترتیب پراکنده و کلی در این بخش یافت خواهد شد. متاسفانه هنوز روش نظم دادن و شمارهبندی آنها بر اساس تاریخ نگارش یا انتشار اولیه را نیاموختهام. مقالات و دیدگاههای دیگری نیز هست که به تدریج، همراه با نوشتههای تازه، همراه خواهند شد.
متن کوتاه زیر، به عنوان پیشگفتاری توضیحی، در آغاز مجموعهی «نیمنگاه» آمده است:
يک اشاره…
مجموعهای که اينک منتشر میشود، در برگيرنده گزينه مقالاتی است که در طول ده سال گذشته در زمينه مسائل اجتماعی، فرهنگی و ادبی نوشته شده و در نشريه «سپيدار» و تعدادی نيز در نشريات ديگر، از جمله «شهروند»، «دفتر هنر»، و نشريههای اينترنتی «ايران امروز» و « ادبيات و فرهنگ» چاپ يا بازچاپ شدهاند. مقاله «مهاجرت و بازگشت» متن سخنرانی در سمينار فرهنگی ايران (ژانويه ۹۴ – دانشگاه کلمبيا) و دومين مقاله کتاب نيز متن سخنرانی در سمينار ايرانشناسی (سپتامبر ۹۸ – استکهلم) است. در برخی از مقالات، از آنجا که با وجود فاصلهی زمانی دارای موضوع مشترک بودهاند، برخی مثالها يا ديدگاهها تکرار شدهاند. تعدادی از مقالهها که تاريخ نگارششان به سالهای آغازين دهه گذشته برمیگردد، چه بسا اينک موضوعيت خود را از دست داده باشد. با اين حال ، بخشی از کارنامه و نمونهای از نحوهی نگرش صاحب اين قلم به مسائل پيرامونیاش بودهاند و بنابر اين کنار گذاشته نشدهاند. مقالههای مربوط به «انجمن نويسندگان ايرانی در کانادا» نيز از آنجا که به موضوعاتی پرداختهاند که به «کانون نويسندگان ايران (در تبعيد) هم میتواند مربوط شود، در اين گزينه باقی ماندهاند. در تنظيم اين مجموعه، ترتيب زمانی نگارش مقالات رعايت نشده است بلکه بيشتر سنخيت موضوعی مد نظر قرار گرفته است: بخش نخست به موضوعات اجتماعی و ، بخش دوم به نگاههای فرهنگی و ادبی اختصاص يافته است. قرار بود اين مجموعه مدتها پيش و با عنوان ديگری (مهاجرت فرهنگ- فرهنگ مهاجرت) منتشر شود. اما گذر از موقعيتهای دشوار و ناهموار در يکی دو سال گذشته انجام آن، را به تعويق انداخت. اينک جا دارد تا سپاس خود را نثار دوستان گرامیای کنم که در اين دوران مشوق و ياورم بودهاند:
سعيد آرمند، نياز سليمی، صمصام کشفی، عيدی نعمتی،…
ايرج رحمانی، برای ياريش در بازخوانی و امور فنی،
و دوستان عزيزی، که در هنگام نشر «سپيدار» و پس از آن همراهيشان اين همه را ممکن ساخت. ساسان قهرمان – آبان ۱۳۸۰